Je kunt het geen plagen meer noemen. Ze klieren, pesten, zuigen, treiteren en sarren, die meiden in de klas van Marla. Aangrijpend - dat kan niet goed gaan!
Marla is het nieuwe meisje in de klas, ze komt uit Breda. Haar vader is overleden en haar moeder wilde terug naar de streek waar ze vroeger woonde. Gedurende het toneelstuk ontdekken we de tweede reden voor de verhuizing. Als de populaire David belangstelling toont voor Marla, is het hek van de dam. Een offensief van kwaadaardige en bedreigende appjes bedelft Marla. Haar nieuwe vriendin kiest voor de liefde, haar David voor zichzelf. Wat kan Marla doen?
De spelers brengen het stuk in een geconcentreerde vaart op het toneel. Er is geen zin teveel, geen woord te weinig. De dialogen zijn snel en messcherp, het spel trefzeker. Dat komt misschien ook doordat het stuk deze week vijf keer overdag gespeeld wordt voor de 1e en 2e klassen. Een schitterende voorstelling dus, over een angstaanjagend onderwerp.
En hulde voor de lef van regisseur Herman De Graaf om dat op het toneel te brengen!