Were Di neemt deel aan Europeshire School Project

4 maart 2024

Bron: Valkenswaard24
Tekst en beeld door: Evert Meijs

Deze week is Europa te gast om de hoek. Were Di is één van de deelnemers.

Jonge studenten uit verschillende Europese landen zijn afgelopen week bijeen in Hostel & Bosherberg Harba Lorifa aan de Pastoor Heerkensdreef. Doel: ’n week lang de Engelse taal gebruiken en vriendschappen sluiten. Ook studenten van Scholengemeenschap Were Di maken deel uit van het internationale gezelschap.

Op de parkeerplaats staat een witte touringcar met de landaanduiding SK op het kenteken; dus afkomstig uit Slowakije. Op het buitenterrein van Harba Lorifa is het rustig, alsof er niemand op het landgoed is. Bij de hoofdingang staat een klein zwart autootje met de vermelding dat het iets te maken heeft met een privé-middelbare school. Hier heeft het kenteken de landaanduiding B van België. Binnen zitten twee heren op een barkruk en bieden bij binnenkomst onmiddellijk koffie aan. In één hoek van de centrale hal staan grote rolcontainers waar af en toe ’n student de beddenlakens en slopen in deponeert. Op een ander plekje staan tientallen koffers klaar voor vertrek, in een zithoek hangen enkele jongelui in en op een bank en sommige jongens proberen wat geluid uit een piano te krijgen.

Spaanse vrienden voor Ties

Ties Schrijvers, één van de Were Di-studenten vertelt dat hij het prima maakt. “Het is hier erg gezellig, met allerlei andere talen. En mensen leren kennen is ook heel leuk. Hier krijg je het Engels beter onder de knie”, zegt hij, met draadloze oordopjes in zijn oren. Op de vraag wat er deze laatste ochtend nog gaat gebeuren, zegt hij: “We hebben onze kamer opgeruimd en we moeten twee keer in een klas voor ’n activiteit. Er zijn heel veel verschillende dingen die we moeten doen. Om half twaalf gaan we lunchen en daarna mogen we naar huis.” Ties heeft vooral veel vrienden gemaakt met Spaanse studenten. “Jammer dat ze nu al weg zijn.” Hij loopt weer terug naar de piano om samen met anderen wat te pingelen. Al gauw blijkt dat ‘Spanje’ vanochtend al om 03.00 u is vertrokken, nu zijn Slowakije, Italië en Nederland nog hier.

Aan een tafel zit een team van zes dames en heren in een blauw shirt en allemaal een keycord om de nek met naamkaart. Ze zitten wat te babbelen en één van hen zit nog aan ontbijtbrood. Ze zijn afkomstig van Spanje, Italië, Brazilië, Tsjecho-Slowakije, Slovenië en Portgal. Spreken jullie inmiddels Nederlands? “Ik kan wel goede morgen zeggen!”, zegt een vriendelijke dame. Een heer zegt met internationale tongval: “Het gaat goed”. In no time verschijnt mevrouw Meital da Silva, oprichtster van Europashire, een schoolkampproject voor Europese landen. Ze is afkomstig uit Luik en spreekt vloeiend Engels en onderstreept meteen: hier zijn is goed voor je Engels en je legt internationale contacten. Het taalkamp wordt ondersteund door het EU-project Erasmus, om studenten kennis en ervaring te laten opdoen.

Moeilijk na Brexit

Meital: “Ik ben van de non-profit-organisatie Eurpeshire. Scholen melden zichzelf aan om deel te nemen. Er is voor de scholen een financiële bijdrage bij deelname. Er komen ook scholen hier die niet in aanmerking komen voor subsidie. Zij betalen dan zelf zowel de reis als het verblijf in Valkenswaard.” De manager is voor het zevende jaar te gast bij Harba Lorifa, gedurende de maanden maart en april. Elke week strijkt er weer een nieuwe groep neer aan de Pastoor Heerkensdreef. “De eerste keer had ik in totaal vierhonderd studenten gedurende die weken. Het jaar daarop achthonderd.” Ze geeft aan dat het voor veel scholen heel moeilijk is geworden na de Brexit, om praktisch Engels te leren in het Verenigd Koninkrijk. “Het is heel duur geworden en gecompliceerd met paspoorten. En het is gemakkelijk voor de Europese landen om naar Nederland te komen.” Bovendien is Valkenswaard volgens haar gunstig vanwege de vliegvelden van Eindhoven, Brussel, Düsseldorf en Amsterdam.

Verbluffend om te horen hoe positief Meital in het leven staat en praat over haar missie. “Daar sta ik ’s morgens graag voor uit mijn bed. Het is niet mijn beroep, het is mijn missie. Het gaat hier behalve Engels leren ook om het samenleven in dezelfde kamer, samen delen, communiceren en begrip krijgen voor andermans denken. Eigenlijk staat het Engels niet voorop.” Ze is blij met de afvaardiging van Were Di-studenten en roemt ook de jarenlange relatie met de Valkenswaardse scholengemeenschap. Als ze vertelt uit Luik afkomstig te zijn, is het meteen ook duidelijk van wie de auto is bij de entree.

Zelf ontdekken

Uit een inkijkje in het weekprogramma blijkt dat de dagen niet gevuld worden met uitstapjes en excursies, maar juist met onderlinge communicatie door opdrachten met collectief denken, het opzetten van een talentenshow en workshops rondom een thema. Ze haalt een spel en noemt het ‘een soort van Monopoly’. Ze klapt het open en laat de landkaart van Europa zien. “Dit is de beschrijving, want ze moeten het spel zelf leren ontdekken. Telkens worden de groepjes gedurende de week gewisseld. We werken met kleuren, die op het keycord vermeld staan.” Als je zegt dat ze wel veel van huis is voor deze projecten, en dat haar partner altijd inspringt voor haar drie kinderen, zegt ze: “Yes, but a happy wife is a happy house.” Ze laat een beroemd boek van Covey zien, waarop de principes van het studentenkamp zijn gebaseerd. Intussen wordt er nog steeds op de piano gespeeld en enkele jongelui zitten op hun telefoon te kijken.

’n Dame uit Dijon ruimt wat karton op. “Dat is gisterenavond gebruikt tijdens de talentenshow. Het is restafval van de kostuums die ze maakten bij het thema Beauty and the Beast.” Voor Meital is de talentenshow één van de hoogtepunten. “Ze moeten die samen opzetten. Iedereen van de groep moet tijdens die show iets zeggen in de talen van de andere deelnemers. Dat was geweldig. Op het einde zeiden ze allemaal tegelijkertijd iets. Ik stuur je er wel een foto van.” Langzaam loopt de hal leeg en gaan de jongelui naar de verschillende lokalen voor de laatste twee activiteiten.